Barcelona: yarım milyon kişilik küresel direniş şenliği

Socialist Worker muhabiri Hazel Croft'un Barselona gözlemleri:

Barselona'da yarım milyon kişi "Avrupa sermayesini ve savaşı" protesto etmek için 16 Mart Cumartesi günü sokaklara döküldü. Bu gösteri, geçen yıl Cenova'daki anti-kapitalist protestodan bile büyüktü. Yaşlı ve genç, öğrenci ve sendikacı yüzbinlerce insan Plaza Catalunya ve çevresindeki caddeleri tıka basa doldurdu.

Gösteri, kitlesel bir festival ve kutlama gibiydi. Ama aynı zamanda politik ve öfkeliydi. Herkes Avrupa Birliği liderleriyle, neo-liberal Tony Blair'in piyasa ortağı İtalya Başbakanı Berlusconi ve İspanya Başbakanı Aznar'la dalga geçiyordu. Gösteri alanı, Filistin'deki mücadeleyi destekleyen, Bush'un savaş girişimlerine karşı olan ve daha başka konularla ilgili ev yapımı pankart ve bayraklar deniziydi.

On binlerce sendikalı sendika pankartının arkasında yürüdü. Gösterinin oldukça büyük olması herkes tarafından şaşkınlıkla karşılandı. Eylemciler 3 milyon nüfuslu Barselona'nın altıda birini oluşturan sıradan insanlardı. İnsanlar balkonlarda duruyor, eylemcileri alkışlıyor ve yüreklendiriyorlardı. Kadınlar Arjantin'deki gibi tencere kapaklarını şiddetle birbirlerine çarpıyorlar, IMF ve bankacılara karşı mücadeleye şarkılar ve sloganlarla destek veriyorlardı.

Kaldırımdaki bir grup emekli gözlerinde yaşlarla "Resistencia! Resistencia!" ("Direniş") diye bağırıyordu. 24 yıllık eski bir otobüs sürücüsü olan Juan Ruiz Garcia’nın elinde "Kapitalizme Hayır" diyen el-yapımı bir pankart vardı:

"Konferansın tel örgüleri arkasında, Tony Blair gibi politikacılar her şeyi özelleştirmek istiyorlar. İşçilerin birliğine daha çok saldırı istiyorlar. Her şeyi zengin iş adamlarının ve devasal şirketlerin çıkarları doğrultusunda kontrol etmek istiyorlar. Paranın ve gücün küreselleşmesine karşı, sosyal haklar için, işçi hakları, insan hakları için, doğal kaynaklara saygı için buradaki insanlar bir ağızdan konuşuyorlar."

Ulaşım sektörü işçisi Patricia Lopez, kocası ve iki çocuğuyla birlikte gelmişti, "Sesimi Avrupa politikacılarıyla hesaplaşmak için gelenlere kattığım için gururluyum. Sermayenin şişko adamlarına hayır diyen, tek ses etrafında birleşen Barselonalı insanlar bunlar" diyordu.

Öğrenci Consuela bir grup arkadaşı ile birlikte yaptığı "Kimin dünyası? Bizim" diyen bir pankart taşıyordu: "Dünya ile ilgili yanlış olan her şeyi protesto etmek için buradayız. 11 Eylül'deki terörist saldırılardan ve Afganistan'daki savaştan beri hareketin daha güçlendiğini ve kızgınlaştığını göstermek istiyoruz." Aynı gruptan Ana Maria, "Ben Cenova'daydım. O kitlesel ve öfkeliydi, çünkü onlar bir eylemciyi öldürdüler. Ama bu gösterinin daha iyi olduğunu düşünüyorum, çünkü hareket Barselona'ya ulaştı ve şimdi burada protesto ediyoruz. Bunun olabileceğini asla düşünemezdim" diyordu.

Otoriteler ve polis, insanları caddelerden korkutup kaçırmayı planlıyordu, ama plan geri tepti. Kitlesel eylem gününden bir gün önce gerçekleşen barışçıl anti-kapitalist öğrenci eylemlerine polis azgınca saldırmıştı. Eylemciler arasında canlı bombalar olacağı türünden korkutucu hikayeler anlatıyorlardı. Gösterilere katılmak için Fransa'dan, İtalya'dan ve başka yerlerden gelen binlerce insan İspanya sınırını geçerlerken durduruldular.

Ancak bir televizyon anketine göre Barselona'da yaşayanların %90'ı sermayeye ve savaşa karşı olan gösterileri destekliyor. Resmi kısıtlamalar bu insanları caddelere inmeye daha da kararlı hale getirdi. Tamamen festival şeklinde ve barışçıl olmasına rağmen polis gösterilere saldırmakta hala kararlıydı.

Silahlı ayaklanma polisleri gösterilerin sonunda öfkeyle davrandı, kitlelerin üzerine plastik mermiler ve gaz bombalarıyla saldırdılar. Ama direnişin muhteşem ruhunu söndüremediler. Takip eden gün bir yerel gazete şu başlığı taşıyordu: "Caddelerde Zafer"

Sendikalı işçiler

Anti-kapitalist eylemlerden iki gün önce, yüz binden fazla sendikalı işçi Barcelona'da Avrupa Birliği Zirvesi'ne karşı yürüdü. Yürüyüş Avrupa Sendikaları Konfederasyonu tarafından örgütlendi. Gösteriye gelmek için yüzlerce otobüs, bir tren ve uçak kiralandı. Ayrıca Fransa ve İtalya'dan 20 bin sendikalı ve diğer ülkelerden daha küçük delegasyonlar geldi.

Cumartesi günkü anti-kapitalist yürüyüşte olduğu gibi hepsi benzer konularda mücadele ediyorlardı ve savaşa ve kapitalizme karşı çoğu aynı öfkeyi seslendiriyordu. Metal işçisi Fernando Lopez, "Hükümet paraları savaşa değil işyeri ve istihdam yaratmak için kullanmalı" diyordu.

Hastane işçisi Maria Rosa Vinolas ise şunları diyordu:

"Sermayenin güçlü adamları burada, Barselona'da daha fazla kâr için toplanıyorlar. Biz bütün Avrupalı işçilerin birleşip mücadele etmesini hedefliyoruz. Onlar parayı ve sermayeyi küreselleştirmek istiyorlar. Biz onlara karşı muhalefeti küreselleştirmek istiyoruz."

Tervel'den Pedro Abad, "Savaşa ve İsrail Devleti'nin Filistinlileri ezmek için kullandığı devasal güce oldukça öfkeliyim. Avrupa Birliği hükümetleri bu tür bir terörü durdurmak için daha çok şey yapmalı" diyordu.

Yürüyüşteki en canlı gruplardan biri "İşçiler ve öğrenciler birleşin" pankartının arkasındaki öğrencilerdi. Uluslararası Sosyalizm Akımı'nın İspanya'daki kardeş örgütü En Lucha'nın destekçileri oluşturuyordu bu grubu. Aragon'daki UGT Sendika Federasyonu'ndan bir grup genç işçi bu gruba katıldı. Diğer sendikalar anti-kapitalist sloganları ve şarkıları alkışladılar.

Her köşede toplantı

Barselona üç gün boyunca kapitalizme karşı bir festival yaşadı. Yürüyüşten önceki gün yürüdüğünüz her yerde eylemlere tosluyordunuz, politik sokak tiyatroları, duvar resimleri yapılması ve kapitalizme karşı diğer aktiviteler.

Öğrenciler tarafından işgal edilen bir üniversite binası toplantı ve tartışmaların merkezi haline geldi. Hükümetin desteğini satın alan çokuluslu şişko sermayedarlara karşı "lobi avına" katıldım. 2000 kişi, bankalar, büyük elektrik ve su şirketleri önünde tiyatrolar düzenlemek için kostümler yapmıştı.

İşçilerin sömürüsünü ve özelleştirmeyi kınayan manifestolar yazıyorlardı. Barselona'da öğrenci olan Laia şöyle diyordu:

"Bizler kapitalizme karşıyız ve bankacıların sistemini durdurmak istiyoruz. Paraları onlardan alıp evsizlere ev bulmada, çevreyi korumada ve sağlık hizmetlerinde kullanmak istiyoruz."

Valansia'dan Neus şunları ekledi:

"Bütün hükümetler sosyal zenginlik yaratmaktan bahsediyorlar, ama bu sadece küçük bir azınlık için. Avrupa'nın zengin ülkelerinde dahi yığınlarca insan açlık içinde. Bütün bu sefaletin nedeni, para ve sermaye sistemi. İşte bu nedenle büyük çokuluslu şirketleri, bankaları ve özelleştirmeye katılan firmaları hedef olarak almak istiyoruz."

Polis, tamamen barışçıl olan bu eylemlere saldırdı. Bu gözdağı sisteme karşı alternatiflerin tartışılmasına duyulan açlığı durduramadı. Cumartesi sabahki eylemde, kapitalizme karşı bir alternatif inşa etmek için yapılan tartışma ve atölye çalışmalarına katılan binlerce insan bunu gösterdi. "Körfez Savaşı'ndan 11 Eylül’e" konulu bir toplantıda, İngiltere'deki “Direnişi Küreselleştir” kampanyasından Chris Nineham'ın savaşı ve küreselleştirmeyi birleştiren konuşması büyük alkış aldı.

Antikapitalist; Sayı 15; Nisan 2002

'Dünyada Durum' sayfasına dön
sayfa başına dön