Beyrut Barış Konferansı’nın ardından;

Emperyalizme karşı hepbirlikte

Beyrut Konferansı’na katılan Türkiye kafilesinde yer alan Türkan Uzun izlenimlerini anlatıyor.

Neden Beyrut'a gittin?
İsrail'in tümüyle insanlık dışı saldırısına maruz kalan Lübnan, birleşik bir direniş sergileyerek İsrail'i püskürttü. Bölgeyi 50 yıldır terörize eden İsrail yenildi. Konferansa, böylesi bir başarı sağlayan direnişle ve Lübnan halkıyla dayanışmak ve bölgedeki mücadele unsurları arasında Ortadoğu'nun genelinde anti-emperyalist mücadelenin oluşturulmasına dönük diyalog sağlamak amacıyla gittik.
Konferansa katılan en kalabalık uluslar arası delegasyonduk. 23 farklı örgüt temsilcisi ve örgütsüz bireyler, konfe-ransa 'Türkiyeli anti-emperyalistler' olarak katıldı.
Ben Halkların Ortadoğu Projesi'nde (bilgi için: http://hopk.wordpress.com) yer alan Antikapitalist'in temsilcisi olarak katıldım.

Konferansta öne çıkan konular nelerdi?
Direniş, geniş bir ittifakla gerçekleştirildi. Sünniler, Şiiler, Hıristiyanlar, İslamcılar ve komünistler arasındaki bu ittifak konferansın havasını da belirledi. Bütün kesimlerin bu ittifakı korumak için yoğun bir çaba harcadıklarını ve birbirlerine sahip çıktıklarını gözlemledim. Direniş özneleri, İsrail'e ve ABD'nin BOP'una karşı askeri bir zafer kazandıklarına, ancak bunun henüz politik düzlemde sonuçlanmadığına vurgu yapıyorlardı.
Atölye çalışmaları şeklinde örgütlenen konferansta medya atölyesine katıldım. Burada holding medyasının Ortadoğu, ABD-İsrail, savaş ve direniş konularındaki yalanlarına karşı ve tüm direnenleri kapsayacak internet üzerinden bir bilgi ağı oluşturulması karara bağlandı.
Diğer atölye çalışmalarında da ilk olarak İsrail'in yargılanacağı uluslar arası bir savaş suçları mahkemesinin kurulması, bölgesel işbirliğinin geliştirilmesi, Irak, Lübnan ve Filistin direnişlerinin desteklenmesi, ABD ve İsrail'e karşı boykot uygulanması, başta İsrail'in elindekiler olmak üzere bölgedeki bütün nükleer silahların imha edilmesi için mücadele edilmesi kararlaştırıldı.
İsrail saldırısının yıl dönümü olan 12 Temmuz 2007'de uluslar arası düzeyde Lübnan halkıyla dayanışma eylemleri çağrıldı.
Konferansın yapıldığı günlerde bir hükümet krizi ortaya çıktı. Direniş, İsrail ve ABD ile işbirliği yapan Sinyora hükümetinin istifasını talep ediyor. Biz oraya giderken direnişin içindeki örgütlere mensup 5 bakan seçime gidilmesi talebiyle hükümetten ayrıldılar. Şu anda da bu talep etrafında kitlesel bir eylemlilik süreci yaşanıyor.

Lübnan'da geçmişte kanlı bir iç savaş yaşandı. Sence bu hükümet krizi yeni bir mezhepsel çatışmaya mı gebe?
Konferansın tüm havasını belirleyen şey, (Şii-Sünni veya Müslüman-Hıristiyan) mezhep çatışmalarına karşı ortak tutumdu. Son günlerde de Hizbullah lideri Nasrallah'ın açıklamalarına bakarsak direniş kanadının bir mezhep savaşına karşı net bir duruş sergilediğini görüyoruz. Ancak Hıristiyan Bakan Cemayel'in öldürülmesi ve gösterilere katılan genç bir metal işçisinin katledilmesi birilerinin mezhep savaşı istediğine işaret ediyor. Bu, Cemayel suikastının tetikçilerinin kim olduğu değil, kimin bu gerginliklerden yarar sağlayacağı sorunudur. Bu noktada Sinyora hükümeti, İsrail ve ABD akla geliyor. Zaten suikastın, direnişin sokağa çıkmaya hazırlandığı bir anda yapılması kendi sorusunu cevaplıyor.

Konferansın küresel savaş karşıtı harekete bakışı nasıldı?
Direnişi gerçekleştiren özneler küresel düzeyde bir mücadele hattının oluşturulması gerektiğine dikkat çekiyorlardı. Konferansta sık sık Châvez'den, savaş karşıtı Amerikalı ve Avrupalılarla aynı mücadele içinde olmaktan bahsediliyordu.

Türkiye delegasyonunun konferansa yaptığı katkılar nelerdi?
Türkiyeli anti-emperyalistler olarak Lübnan'da Türk askerlerinin bulunmasını kınayan ve Türk ordusunun geri çekilmesini isteyen bir basın açıklaması yaptık. Konferansta Leman dergisinin savaş karşıtı karikatürlerinin yer aldığı bir sergi düzenledik. HOP bileşenleri bölge çapında birleşik mücadele çağrısı yaptı.

Konferansın eksik tarafları var mıydı?
Konferansta Filistin ve Irak direnişinin temsilcileri yoktu. Önümüzdeki süreçte bölgede yaratılmaya çalışılan Şii-Sünni çatışmasına karşı, bu temsiliyetin sağlanması önemliydi. Konferansın örgütleyicileri de bu eksikliği açıkça ifade ediyorlardı. Örgütleyiciler konferansa katılmaları için Kürt gruplarına da çağrıda bulunmuşlardı; ancak onlar da yoktu.

Bu konferans önümüzdeki dönem Türkiye'deki mücadeleye neler katabilir?
Türkiye, Ortadoğu işgalinde kilit konumunda. Ordusu, Afganistan ve Lübnan'daki işgal ordularının bir parçası. Irak ve İran pastasından pay kapma derdinde; kısaca bölgesel gücünü artırma peşinde. Böyle bir ortamda direniş ve muhalefet güçleri arasında diyalog çok önemli bir rol oynayacaktır. Konferanstaki mücadele ve direniş birliği havasının Türkiye'deki muhalefetin derlenip toparlanmasında olumlu bir etkide bulunacağını umuyorum.
Bunun yanında dini bir damardan beslenen Hizbullah hareketinin örgütleyicileri arasında yer aldığı bir konferansa Türkiye'den çok çeşitli kurumların katılmış olması kendi başına bir önem taşıyor. Toplumu, Türkiye'nin Ortadoğu'daki işgallerin parçası olması yönünde ikna etmeye çalışanların ideolojik olarak laik cepheciliği pompaladığı bir ülkeden böyle bir konferansa geniş katılım ciddi bir açılımdır.
Ben, laik-antilaik ayrımına karşıyım. Ortak hedefler etrafında birlikte mücadele etmenin mümkün ve başarılı olduğunun en güzel kanıtı Lübnan'dır.
Konferansa birlikte katılan yapıların önümüzdeki süreçte bir dizi etkinliği birlikte örgütleme kararını vermiş olmaları konferansın olumlu bir katkısıdır. Hem basına hem de halka yönelik konferans izlenimleri ve Lübnan'ın maruz kaldığı saldırıya tanıklık toplantıları düzenleyeceğiz. Ayrıca direnişin 'temiz hükümet' talebine destek etkinlikleri yapacağız.

'Dünyada durum' sayfasına dön
sayfa başına dön